အလြမ္းသင့္ က်ိန္စာျမစ္ထဲက ပန္းတပြင့္၏ အတၳဳပၸတၱိ

ေမေမ
ဒုကၡကို အေရာင္ဆိုးထားတဲ့ ေခတ္ပၽက္ႄကီးထဲမွာ
ကၽေနာ္ဟာ အေမ့ရဲ႔၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႄကီးပါ၊
အေမေႁပာေနႂကစကား
မိဘေကၽးဇူး မသိတတ္တာေလးကလြဲလို ့
အလြန္လိမၼာတဲ့သား ၊ မွတ္မွတ္ရရမွတ္သားရင္း
တိတ္ဆိတ္စြာ သားေကာင္အနံ ့ကိုရတဲ့
မုဆိုးတေယာက္ရဲ႔ စိတ္လူပ္ရွားမႈမၽိဳးနဲ ့
ႏူတ္ဆက္ခြဲခြာ
အနာဂတ္သစ္ေတြရွိမယ့္ေနရာ
ထြက္ခြာသြားေပါ့ ။

နွစ္ဆယ့္တႏွစ္ တဲ့
အလြမ္းသင့္ကၽိန္စာႁမစ္ထဲမွာ
အႄကိမ္ႄကိမ္နစ္လို႔
အိမ္ႁပန္ခၽင္တဲ့ စိတ္မွာ
ကၽေနာ္တမ္းတ
ေမေမ့ အမည္နာမတခုသာ
ႂကယ္ေႂကြေတြႂကားမွာ
သားေတြရဲ ့ ကံႂကမၼာ
ေမေမ့ရဲ႔ ၀ဠ္ေႄကြးေတြမၽားလား
ငမိုက္သားမၽားက္ု ခြင့္လႊတ္ပ ။

ေမေမ
အိပ္မေပၽာ္တဲ့ ညမၽားမွာ
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ႂကည့္
ႂကယ္ေတြကို ရည္တြက္ရင္း
လရဲ႔မၽက္ႏွာႁပင္မွာ
သားေတြရဲ႔ ပံုရိပ္ကိုရွာ
ေဆြးေႁမ့စြာေႂကကြဲ
အိပ္မက္ေတြက သတိတရနဲ႔
ေမေမ့အေပၚ လဲႃပိဳပိကၽ
ကၽေနာ့္အေပၚလဲႃပိဳပိကၽ ။

ေမေမေရ
ႁပန္လည္ႂကားေယာင္မိေပါ့
(သူပုန္မိခင္တရား ၂၁ႏွစ္ႂကာလည္းမခါး)
သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႔ အေမြ
တဘ၀မွာ တခါသာ ေသ
သားေရ
တဘ၀မွာ တခါသာေသသတဲ့
အားႄကီးတဲ့ ရန္သူေရွ႔မွာ
ႏွမ္းတေစ့ေလာက္ေတာင္
အေႂကာက္တရားနဲ႔ မေဖာက္ႁပားေလနဲ႔
ေမေမ့ကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္
အဲဒီအတြက္လည္း စိတ္မပူနဲ႔
မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ်
တာ၀န္အရ ဖီဆန္ႂကရမွာပဲ မဟုတ္လား ။

ႏွစ္ဆယ့္တႏွစ္လံုးလံုး
ေဗဒါပန္းထံုး ႏွလံုးမူႃပီး
ေစာင့္ခဲ့ရတာပါ
အခုမွေတာ့
သန္းေခါင္ထက္ ညၪ့္မနက္ေတာ့ပါဘူး
သန္းေခါင္ထက္ ညၪ့္မနက္ေတာ့ပါဘူး ။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ